Weer een vrijdag

Afgelopen vrijdag was weer zo een dag dat ik blij werd van alle verwondering die ik zag of dacht. De zomer was mooi en met iets van 20 studenten weer gehollpen te hebben in deze maanden dat opleidingen gesloten zijn, was ik weer blij dat een bergje studenten weer diploma’s konden gaan aanvragen. Dus ik nam de fiets, een tas voor schrijfwerk, drankjes en chips en ging onderweg.

Vaak vraag ik me af waarom mensen als je om een nummer vraagt, dat niet zo zeggen zoals je het opschrijft, dus 4396 zeggen, maar dan drie en veertig en zes en negentig zeggen. Dan moet ik steeds langer denken, het omdenken.

Altijd nieuwsgierig jij ook?

Op mijn fietstocht door Antwerpen kom ik vaak in het deel waar nog tig jaar geleden vrachtwagen reden met vracht. En die dan op gingen slaan in pakhuizen. Zo fietste ik langs een pakhuis dat nu leeg staat. En vond daar deze deur.

Of, eigenlijk geen deur, want er is nu een muur. En heb jij dan ook dat je direct begint te denken aan die verhalen van mensen die in de muur gemetseld zijn? Of dat je gaat proberen aan de andere kant te komen? Grappig wel. En als je dat hebt, dat nieuwsgierige is dat vrijwel altijd een garantie voor een leuk gesprek is mijn ervaring.

Ballast of Bagage?

Vrachtwagens met vracht. Deed me denken aan de leuke uitspraak, de vraag die je iemand kan stellen die met vroeger of zo bezig is, ‘is het ballast of bagage?’.

Onder de brug, goede plek te zijn, of niet?

Schrijven op de vrijdag is wat ik graag doe, zo even de week de lege pagina’s laten vullen. Terug kijken naar de dagen. 1) Wat weet ik me nog te herinneren? En dat is vaak een indicatie wat indruk maakte. En daarin komen steeds dezelfde soort zaken in naar boven. Kan je bedenken welke dat zijn? (hint: op een grafzerk staat nooit ‘ ik had meer willen werken’) 2) Welke emotie zat waarbij? 3) en wat de focus punten volgende week. Lees ik dat ooit terug? Nee, maar het is leuk om de schrijfbeweging te maken met de inktpen. tja.. raar ik weet het.

Lachen is leuk. Maar niet als een aap het doet. Raar is dat…

Een prille baby lacht om een verzorginsgedrag uit te lokken. Dit is het eerste relevante sociale gedrag van een baby. Hoe gaaf is dat. Het waarom van de lach, is het een overgave? Mensen willen zich vrijwel altijd in bedwang houden…maar niet als je lacht.

Lachen als communicatievorm is voor iedereen te begrijpen. Maar eigenlijk is het raar: als dieren hun tanden laten zien moet je er bang van worden, doen mensen dat door te lachen is het wel goed.

Lachen is een van de meest complexe vormen van menselijke communicatie: net als de lach dubbelzinnig en meerduidig. Het kan zeer verschillende gevoelens uitdrukken, opwekken of overbrengen. Van vijandigheid tot blijdschap, van verassing tot vermaaktheid. En hoe leren mensen lachen? Als sociale functie erg belangrijk. Lessen lachen eens maken. En nu je dit leest, moet je lachen?

En dan start het universitaire jaar weer. Verwonderen en onderzoeken.

Het kleinkind vroeg aan haar moeder die in de keuken stond ‘he mama, waarom snij jij de worst als je die bakt altijd door de midden?’. De moeder dacht eens na en zie toen, ‘tja, dat weet ik eigenlijk niet, dat doen we altijd zo.’.

Een tijdje later komt deze kleindochter bij haar oma, de moeder van haar moeder. Ze zijn zowat aan de praat, zoals kleinkinderen dat met oma’s kunnen doen. En ineens vraagt het kleinkind: ‘Oma, weet u waarom je worst doorsnijdt als je die gaat bakken?’.  Waarop de oma antwoord ‘och, heeft je moeder nog steeds die pan van mij die te klein is, ze moet eens een grotere kopen’.

Onderzoek alles en behoudt het goede.

Voor iedereen, start het studiejaar met goed moed en volharding. Mijn oma zou zeggen ‘onderzoek alles en behoudt het goede’. Dus leuk samen te onderzoeken wat er te leren is en maak daar je eigen pannetje van.

Rudolph

zondag 20aug23

Ben je er nog? En in voor een suf verhaal? Hier komt die:

De tijd reiziger werd er moe van steeds uit te leggen wat die deed. Hij zat aan tafel met anderen mensen, soms geïnteresseerd, soms niet, soms toevallig aanwezig, soms per ongeluk op de website….

En dan ging die uitleggen hoe tijd reizen werkt. Liet een toestel verdwijnen, naar de toekomstige tijd en dan weer terugkomen. Liet een krant van morgen, met de lotto uitslagen naar vandaag komen zodat de bezoekers wisten op welk nummer ze hun gok moesten zetten. Of welke wedstrijd gewonnen ging worden, zodat men daarop kan gokken. Maar de tijdreiziger had wel door dat eigenlijk niemand het goed snapte.

Deze tijdreiziger, moe van de uitleg, dacht een oplossing te vinden. Waarom niet in de tijd terug te reizen naar het moment dat de mensen het niet snapte en dan onderwijs te geven in tijd reizen zodat als het moment bereikt werd dat de tijdreiziger het moest gaan uitleggen, hoe tijdreizen nu eigenlijk gaat, iedereen al helemaal mee was. Wow, dat zou zijn steeds moeten uitleggen wel veel gemakkelijker maken!

Na de eerste aanpak, zo gedaan, was het inderdaad een stuk makkelijker om tijdreizen uit te leggen. Want zonder dat iemand dat eigenlijk door had, was het zo dat als iemand zich aangemeld had, de tijdreiziger terug was gegaan en die persoon les had gegeven. Dus iedereen in de klas was helemaal mee, iedereen begon op hetzelfde start niveau.

Helaas, ben pas een paar jaar docent. Kan dit verhaaltje wel verzinnen (of vast ergens deel gelezen) maar nog niet uitvoeren….