Vrijdag, op een verhoging in een kroeg. Drink ‘Natte’ een drankje van een brouwerij. We hadden een middag wat gewandeld en maakte zo tijd om de eerste fase van gesprek die altijd is ‘hoe gaat het’ te overbruggen, om dan over de wat belangrijkere dingen te spreken. En zo kwam mijn gesprekspartner, we waren met drie, er op om te zeggen dat hij wel het aardig zou vinden een volgende keer eens gedrie te spreken over wat we ‘mee wilde geven aan anderen’.

Had mijn eerste antwoord klaar: dat was waarom ik graag docent wilde worden op later leeftijd als vervolg op al mijn bed-weterigheid en job-rotation toen ik de baas was: mensen verder helpen.

En mijn eerste antwoord was dat mijn:

Erfenis is in de toekomst.

Want wat mensen om me heen herhalen is mijn erfenis. En ben daar vaak erg blij mee als ik het hoor. Maar tja… ik leef nog, daarom kan ik het horen. Wat als ik het niet meer hoor. Of omdat ik er niet ben of omdat ik er niet meer ben.

Spreekwoorden als start

Die avond reed ik midden in de nacht voor anderhalf uur naar huis en had dus tijd om over de vraag na de denken. Mijn geest heeft haakjes nodig, of denkt dat het handig is in modellen te denken als start, dat maakt het makkelijker. Dacht toen denk-haakjes te vinden in de spreekwoorden die ik de afgelopen jaren gebruikt heb, die geven weer waar mensen over spreken en wat ik dan als antwoord soms heb. Dus zit in de context, maar goed begin dacht ik. Wat kwam toen op?

De boeien die men kiest bepalen de vrijheid die men heeft.

Wat is oneindigheid? Zonder een boei snap je er niet van, kan je het niet bevatten. Met de boei waarbij handen een vierkante meter maken in de lucht, zie je de inhoud en kan je er over denken.

Heb je geen plan, wordt je onderdeel van iemand anders zijn plan.

Spreekt voor zich. Toch? Snap je het niet, laat me je het uitleggen.

Wie leeft van complimenten, sterft aan verwijten.

Of anders gezegd, wees als de zon, die eigen energie heeft, ben niet de maan, die afhankelijk is van iets anders.

Of een variant iets anders: schiet voor de maan, maakt niet uit wat het effect is, je zal altijd tussen de sterren belande

Richt u blik op de zonzijde, dan zal de schaduwzijde achter u vallen.

Zei mijn oma uit 1888, heeeeel lang geleden… 

Guiding principles waar ik in wil leven

Onvoorwaardelijke liefde

Kan ik je veel over vertellen. Sneller weg is in mijn ogen te kijken, in een split second begrijp je het dan. (denk ik)

Wat ik snap, en graag mensen wil leren is:

Onvoorwaardelijke liefde die ik herken in ondoorgrondelijke, niet door woorden uit te leggen, mens-mens connectie.

Guiding principles die me sturen

Zijn de geulen waarin mijn emoties gaan. Die gaan alle kanten uit. Als een berg die waterstromen heeft. Maar ook als een ster die alle kanten uit gaat met zijn energie. Wat fijn is van ouder worden is dat ik geulen heb gemaakt waar rivieren van emotie doorheen kunnen gaan. Met methodes en veel reflectie om mezelf te sturen. Dat is fijn mensen te leren.