Maakte een start met mijn denken over leven eens op papier te zetten op donderdag 16 mei 2019, de dag dat mijn schoonzus met een hersen tumor met spoed naar de intensieve zorg werd gebracht. Was al lang bezig mijn gedachte te rangschikken en jaren geleden schreef ik al een brief voor als ik dood zou zijn en met Liesje heb ik dossier gemaakt die in de kluis liggen. Toch wilde ik een document publiek hebben, die iedereen zou kunnen lezen, bij leven en bij dood.

Bij leven

Bij leven als gespreksstof, en punt waarop ik mijn denken aanvul en verder in detail breng en detail geef.

Bij dood

Bij dood om mensen die dan nog wel leven een blik te geven in mijn gedachtes en, naar ik denk en hoop, ze te vertellen dat ik in rust ben met dood zijn en dat ik ze gun ook in rust te zijn en elke minuut van het leven per minuut te ervaren en van te genieten.

Bij dood om mensen die dan nog wel leven een blik te geven in mijn gedachtes en, naar ik denk en hoop, ze te vertellen dat ik in rust ben met dood zijn en dat ik ze gun ook in rust te zijn en elke minuut van het leven per minuut te ervaren en van te genieten.

Hieronder een eerste concept dd 16 mei 2019

Over het leven en mijn gedachtes daarrond.

Gedachte ene kant.

We kunnen alleen maar beseffen dat leven bestaat, de werkelijkheid zoals we die ervaren komt tot ons via sensoren. Die sensoren vangen informative op, die verwerken we en daarmee maken we een beeld van de werkelijkheid. Je ogen vangen electromagnetische licht op, dat wordt na ontvangen naar mijn hersenen gebracht en pas daar omgezet naar informative en daarna zetten mijn hersenen die set aan signalen, om in een beeld.

Gedachte andere kant.

Mijn spirituele kant denkt dat alles vroeger of later in een (1) punt zit, of nog beter gezegd, nergens zit. Maar praten of schrijven over nergens is iets moeilijks uit te leggen. Van hoe kan je op zoek zijn naar niets?

De combinatie van die twee gedachten maakt dat ik denk dat doodgaan of het stoppen van de werking van sensoren is, en daarmee niet erg. Of dat je terug gaat/voortgaat/xyz naar een niets. Ook iets waar ik wel nieuwsgierig naar ben. En de ik hier is deels mijn hersenen die het een ‘grappig’ concept vinden. En anderzijds mijn ‘spirituele’ geest die al een paar in mijn leven ‘genapt/gevoelt/genietst’ heeft wat dat niets is.

Bronnen van mijn gedachten

In volgorde was dat

Yale en de cursus ‘Dead’van Professor Kagan, dan 

Egotunnel van Thoams Metzinger, dan

doorlopend podcasts van Prof. Robert Thurman dan,

De vreemde orde van dingen van Antonio Damasio, dan

In de volgorde van mijn ontwikkeling hieronder verder toelichting.

Strand en patroon herkenning.

Als kind, we spreken over jaren rond 1970, zeg doen ik 8 of zo was, dacht ik aan het strand vaak dat de patronen die je zag in het zand, vroeger of later me zouden helpen andere patronen te herkennen. Dat mijn geest patronen nu zou zien, die dan vasthouden en verder herkenbaar zou terug vinden als ik ergens de rest van leven patronen tegen kwam.

Gurdieff

Moet werk van zijn hand zijn gaan lezen in 1980 (checken)

Boek ‘De vierde weg’ van Oespensky

‘Een foto rolletjes zijn, die steeds belicht wordt, maar nooit ontwikkeld’.

Dit begon ik te zeggen en vinden en willen toen ik in de dertig was denk ik.

‘Het leven heeft geen zin’.

Adopteerde die gedachte als tegendraadse gedachte en ook een die eens grappig is om als invalshoek te hebben. En het paste lekker wel.

Dit moet gestart zijn als gedachte experiment rond 2015.

‘Je moet vroeg doodgaan’.

Mijn gedachte was dat je 20 jaar bezig bent bewust in de wereld te zijn/staan. Dan moet je wellicht ook langzaam neervliegen naar je dood toe. Stel dat ik 80 zal worden, dan is het 80 min 20, dus rond 60e jaar dat ik het vliegtuig in een koers naar de landingsbaan moet brengen.

Dit moet gestart zijn als gedachte rond 2017.

Bertil, een zeer goede vriend’, die ineens dood is.

Werd gebeld door een vriendin, xyz, die me vertelde dat Bertil dood was. In een paar maanden tijd gebeurd. Hij wilde niet dat ik geïnformeerd moest worden, hij hoefde geen gedoe. Hij was van mijn leeftijd. Toen in 2017 dat hij overleed, tja, toen dacht ik wel even daar even over na te denken.

Effect: net iets bewuster van de tijdelijkheid en mijn ‘oudere leeftijd’.

Prof. Shelly Kagen

Professor Shelly Kagan in een online cursus van de Yale universiteit genaamd ‘Dead’.

Effect: de discussie of het lichaam of geest is, deed me na luisteren naar zijn lectures hellen naar de kant dat we alleen een lichaam zijn. 

Heb de curus twee keer in zijn geheel geluisterd.

Vervolg: nog eens luisteren + transcript uitwerken + opdrachten lezen en maken + cursus van maken.

Podcast serie van Prof. Robert Thurman

Robert Thurman was een van de eerste mensen uit het westen die naar Tibet ging en zich verdiepte in het Boddisme. Hij is een goede vriend van de Dali Lame en oprichter van Tibet House US. 

Luisterde zijn podcasts.

Effect 1: denken dat als je denkt dat je iemand bent, je ook moet denken dat iemand anders, iemand anders is. Dan ontstaat dus automatisch tweekamp. Als je denkt dat je niemand bent, gebeurd dat niet. 

Effect 2: Denken aan niets is niet mogelijk. Je zoekt dan iets dat er niet is. Dat gaat niet. Je kan dat niets wel ervaren of zo.

Boek ‘The Ego Tunnel’

Toen ging ik verder dieper denken dankzij het boek van Thomas Metzinger ‘The Ego tunnel – the science of the mind and the myth of the self’. Dit boek zette met op de gedachte dat de geest een uitvinding is van het lichaam om bijvoorbeeld sneller beter te worden. Een goed leesbaar boek van ongeveeer 259 bladzijde tekst.

Het gaf me aanleiding om een ander boek van Thomas Metzinger te kopen, ‘Being  no one – the self-model theory of subjectivity’, een wat dikker boek van 634 bladzijden. 

Effect: het zelf is een uitvinding van het lichaam dacht ik nu nog harder. 

Joshua Bach een artificial intelligence specialist. 

Effect 1: ik begon te denken na het luisteren van podcast waarin hij zijn gedachte uitlegd, dat we onszelf kunnen ontdekken via computers. Dus van computers bouwen naar aanleiding van wat we weten over hoe een mens werkt, naar het omgekeerd. Gewoon omdat we niet weten hoe een mens in mekaar zit, dus dat kunnen we ook niet herbouwen elders, al dan niet in een machine.

Effect 2: de onlosmakelijkheid van geest en lichaam en sensoren die de wereld oppikken in signalen, die dan daarna worden omgezet in ons hoofd. Vond daartoevallig een paar dagen later verder uitleg van dezelfde gedachte in de boeken van Prof. Damasio.

Antonio Damasio

Zijn boek ‘De vreemde orde der dingen’ las ik in mei 2019 en maakte grote indruk op me. Het boek zette me op het pad van het rond maken, of verder rond maken van gedachtes van de afgelopen jaren. Onder andere gedachtes die gestart zijn denk ik begin jaren 2010 toen ik de Yale cursus ging luisteren van Professor Kagan.

Dit boek gaf me de gedachte dat het sensoren zijn die je brein signalen geven en dat daarna dei signalen gecombineerd worden tot een plaatje. Wat ingewikkeld daarna met detail over hoe de brein neurologisch werkt. Meer daarover in een cursus die ik in zomer 2019 van plan ben daarover te maken.

Effect: Snap nu, geloof nu, dat er een sterke betrekking is tussen geest en lichaam, die kunnen niet los van mekaar worden gezien. 

> actie: link aanvullen

Boek ‘Het zelf wordt zich bewust’ van Antonio Damasio

Gaan lezen mei 2019, terwijl ik dit type nog mee bezig. Lijkt op een herhaling van zijn materiaal uit ‘De vreemde orde der dingen’.