Kunstige uittingen in de reclame daar gaat deze blog serie over. Want over commerciele kan je veel praten. En ook veel laten zien, dat maakt het vak zo leuk. En van laten zien gaat dit de kunst kant in commercie belichten.

Leestijd: 1 minuut. Nut: geen of bij Communicatie/branding

In September start een cursus communicatie en reputatie. Ga daar wat zaken doorheen weven die er wat wel en niet mee te maken hebben, soms wat de grens opzoeken.

Zo ook voor het ‘comms’ deel in dit geval door me gebruikt niet als comm-unicatie, maar als comm-ercie en kunst. Ging eens op zoek naar kunstmateriaal dat ook veel commercie in zich heeft. En vond een paar mooie visuele zaken. Dit is blog item1 van een serie waarin ik wat vertel over de platen die ik tegenkwam en mooi vond, of effectief dacht te zijn geweest of zo…. Tijdens de cursus zal ik studenten ook vragen hetzelfde te doen. Wat te bladeren in tijdschriften, door musea lopen of dat digitaal te doen. En denk het leuk te vinden ook eens op zoek te gaan naar wat mooi is, zonder dat het monetair nuttig moet zijn. Weer eens iets anders. (maar de consultant in me zegt, dat alles in geld is om te zetten…)

Het eerste items dat ik verbluffend commercieel vond is iets dat heet ‘U.S. Highway 1, number 5’ van Allan d’ Arcangelo. Had nog nooit van de persoon gehoord, niet moeilijk overigens wat ik weet niets van kunst…. Maar het beeld vond ik erg sterk. Uit 1962 op een moment dat de auto zijn intrede maakte om het landschap van de aarde enorm te veranderen. Met zijn wegen die nodig zijn anders heeft dat product geen nut. De auto, belangrijke factor in de moderne beschaving en sterke motor van de economie, maar ook een symbool van individuele vrijheid. Die vrijheid kwam met de beheersing van de aarde, met wegen. Het intreden van massa. In massa communicatie, massa consumptie, massa mobiliteit. 

Autocultuur veranderde het landschap

Rond de auto is een aparte cultuur ontstaan met sterke merken, lokale merken, wereld merken, oude merken en zo voort. Normaal niet mijn interesse gebied, maar nu even wel toen ik keek naar deze plaat hierboven. Zal die denk ik niet mogen plaatsen, maar is voor educatieve doeleinde dus wellicht is de boete straks niet te hoog. En natuurlijk moet je het schilderij in het groot zien, scherm vullend.

Het schilderij zelf

Het beeld heeft een steil perspectief, die je oog naar binnen trekt en naar de bovenrand doet schieten en verbindt zo de waarneming direct met een fysieke sensatie van over de weg rijden. Dat is voor deze cursus een grappig iets, want dus erg commercieel. Je oog gaat over de weg die razendsnel korter lijkt te worden en dan je blik zich laat vestigen op het verlichte reclamebord. Heel concreet, maar ook kunstig. De schemering van op de plaat wekt verder geen andere gevoelens op, normaal zou je er mogelijk romantische gevoelens bij krijgen om te kijken naar zo een donkere weg. De plaat zegt men dan ‘is ook een symbool van de grenzeloze mogelijkheden van de Amerikaanse droom, waarop in de literatuur, in de fotografie en vooral de film telkens weer de nadruk wordt gelegd. 

De grenzeloze mogelijkheden

…. Dat gaan we in mijn lessen verder aanvullen met merken die waarde hebben, die raffinement van communiceren hebben. Nu en door de jaren heen. Stay tuned!

Rudolph