Als je op de fiets rijdt, bent je eigenlijk de hele tijd aan het vallen. Versnelling en continue bijsturen is nodig.
In het boek ‘Leven in tijden van versnelling’, betoogd Harmut Rosa dat versnellingsprocessen als symptomen en consequenties van het feit zijn dat moderne samenlevingen alleen in staat lijken te zijn om zich dynamisch te stabiliseren: ze zijn dus zowel systematisch als structureel genoodzaakt voortdurend te blijven groeien, zich steeds weer te veranderen en sneller te worden om hun structuur en hun stabiliteit te behouden.
Dus net als een fiets denk ik dan…
Ook is hij begonnen het concept van de resonantie als het tegenstelde van de vervreemding systematisch uit te werken en ik ga hem daarin volgen.
Community of practice, samenleving, altijd aan het vallen?
Zelf ben ik benieuwd of de werking van de middelpunt vliegenkracht die nodig is om de samenleving voort te laten gaan ook zijn werking heeft op communities of practice. Daarin bestaat ook de werking van de groep uit krachten die niet direct terug te brengen zijn op statische zaken, beweging blijft nodig. Maar welke zijn dat en hoe werkt dat is mijn vraag en fascinatie.
Resonantie theorie
Het mens-zijn betekent in de wereld zijn (Heidegger) en ten opzichte van de wereld zijn (Merley-Ponty) of in de een wereld te vinden zijn die voor ons betekenis heeft (Charles Taylor).
En dat er zijn, zelfs met ogen dicht voelen we dat we ‘er zijn’. Maar hoe zit dat in elkaar? Resonantie. En ook niet-resonantie, waarbij er onverschilligheid is of afstoting. Als iemand met ‘diepe verwerking’ van mijn omgeving, spreekt het begrip resonantie me erg aan. Ook omdat ik denk dat om een (1) te worden met de wereld, je de resonantie van de wereld moet opvangen en door in hetzelfde resonantie (of welk woord past daar bij?) of ritme, timbre, te zijn je zo een bent en niet meer zichtbaar, niet meer ‘zijn-baar’.
Afijn, mooi onderwerp om nog jaren over te filosoferen en dan in de dood, het volledig niet-resoneerbaar zijn, het antwoord te vinden (of (nog) niet, ook goed)
Rudolph
Hartmut Rosa (1965) is een van de spraakmakendste Duitse sociologen van de afgelopen jaren en is verbonden aan de Friedrich Schilleruniversiteit in Jena.
Hartmut Rosa (2013) Leven in tijden van versnelling. Amsterdam, Book Uitgevers.
Categories: boekreview, onderwijskunde, RRsVragen, zelfregulatie