Een schitterend boek, aan te bevelen, eigenlijk voor iedereen. Helpt je snappen hoe ook, zelfs al heb je zelf geen trauma, je bijvoorbeeld slim binnen de optimale zone kan blijven: niet in stress zone, noch in teveel rust zone.

Hieronder wat fladderen van teksten die me aanspraken en je wellicht aanzetten het boek te kopen.

Over kinderen met trauma.

Ze lijken in regulatie net de controle te missen die veel kinderen op vergelijkbare leeftijd wel al hebben: de regulatie lijkt in bepaalde situaties volledig te ontbreken.

Daarbij wordt echter niet altijd zichtbaar dat deze kinderen het uiterste van hun krachten aanspreken om zich op school of op familiebezoek te handhaven. Terug in de vertrouwde omgeving gaan alle remmen los en wordt de angst van de ouders bevestigd: ‘zie je wel, ze doet toch vooral tegen ons zo lelijk.’ Deze schommelingen maken kinderen met complex trauma voor hun omgeving moeilijk te begrijpen.

Veilig gehecht

Een kind dat we ‘veilig gehecht’ noemen, is een kind dat kansen heeft gekregen te ervaren dat hij bij angst en onlust, of wanneer hij zich alleen voelt, weer rust kan vinden in de nabijheid van zorgzame volwassenen. Hij kan er bijtaken om zich vervolgens weer te kunnen concentreren op wat hij aan het doen was. De balans tussen op de zorgfiguur gericht zijn en op de omgeving gericht zijn is in een relatief evenwicht.

Ouder gedrag

Wanneer kinderen zich gedragen op een manier die op eerste gezicht moeilijk te begrijpen is, is het cruciaal dat ouders over de capaciteiten en de energie beschikken om reflectief te blijven. Het gedrag van het kind  kan een uiting zijn van zich verlaten voelen, overvallen, anders voelen etc. Alles vraagt zijn eigen aanpak en reactie.

Toekomst

Kinderen met complex trauma zullen doorheen hun leven geconfronteerd worden met moeilijkheden en kwetsbaarheden op vier cruciale domeinen: de narratieve ontwikkeling, de regulatie, de relationele ontwikkeling en de identiteitsontwikkeling.

Hoe komt dat? Opgroeien in een onvoorspelbare omgeving heeft geleid tot a) een perceptuele hyper-alerte ingesteldheid om op het ergste voorbereidt zijn en, b) een lichamelijke overgevoeligheid voor angst of een lichaam dat op elk moment paraat moet zijn om te reageren op een onverwachte indringende ervaring, wat leidt tot fight, flight of freeze gedrag. En c) een normale milde signaalangst heeft plaatsgemaakt voor een veralgemeende en permanente krachtige angst die het affectieve leven overschaduwt.

Eerste hulp

Co-regulerende volwassenen die diep ademhalen en rustig blijven nadenken.

Zie ook het ‘window of tolerance’ van Ogden en collega’s.

En ook het ‘continuum van arousal van Perry en Szalavitz, 2006. Als ik die gemaakt heb in het Nederlands zal ik die in deze blog erbij plaatsen.

Leerzaam spel

Verstoppertje spelen een leerzaam spel. Een kind met complex trauma durft zich vaak pas over te geven aan het spelen van verstoppertje, wanneer hij er minimaal op durft te rekenen dat de andere hem ook daadwerkelijk komt zoeken, het vergt net voldoende vertrouwen in de ander om je te durven over te geven aan de spanning van dit spel. In verstoppertje spelen oefent het kind eindeloos en op een speelse manier met afstand en nabijheid, met elkaar uit het oog verliezen en vervolgens weer terugvinden, met de ervaring dat de ander altijd weer terugkomt en je dus nooit voorgoed uit diens gezichtsveld verdwijnt.

Opmerkelijk

Bij onderzoek door Ruth Lanius (2004) bleek dat volwassenen met een vroege negatieve levenservaring er geen activiteit in de hersendomeinen te zien die betrokken zijn bij het zelfgevoel.

Conclusie

Voor mij was dit een boek dat me veel inzicht gaf in sommige kinderen en volwassenen die ik op mijn pad tegen kom. Een bron van inzicht dus en ook uitnodiging om er verder op door te studeren. Wellicht kan ik elementen hiervan inpassen in mijn masterthesis.

Rudolph Regter