Dit boek is een old timer, uit 2010, maar de schrijver is een expert op het gebied van internet en verbonden aan o.a. de New York Times.

Zal wat onderdelen uit het boek gebruiken, en kan het aanbevelen.

Het boek neemt een goede aanvliegroute naar wat we met nieuwe digitale technologie kunnen bereiken als we onze vrije tijd er goed mee inzetten.

‘De collectieve breinreserve noemt hij die. En schrijft dat die uit voorheen niet samenhangende eilandjes van tijd en talent bestond, maar die nu door het internet aan mekaar verbonden kunnen worden en een grondstof kunnen zijn.

Ook de link naar het ontstaan van de boekdruk kunst en wat er daarna veranderde zal ik aanhalen in lessen, ook naar aanleiding van een mooie expositie in het Erfgoed museum Hendrik Conscience in Antwerpen, over de gelijkenis tussen de ontwikkeling van de boekdrukkunst en digitale economie.

Ook bij Business Model Innovation zal ik ingaan op de verandering in het business model van content, netwerk en kabel/telecom partijen. Een verandering waar ik zelf veel aan bijgedragen heb, onder andere door de introductie van digitale televisie in Nederland en andere landen.

Quote 

Maar voor het eerst in de geschiedenis van televisie kijken sommige ‘cohorten’ jonge mensen minder tv dan oudere,’? In jonge populaties die keren zich af van zuiver consumptieve media. Zelfs als ze online video kijken ze ogenschijnlijk niets anders dan tv – kunnen ze er commentaar op leveren en het delen met hun vrienden, er een label, rating of ranking aan toekennen en het materiaal bespreken met andere kijkers op de hele wereld. II In een veel geciteerd online-essay, ‘Why Lost Is Genuinely New Media, merkt Dan Hill op dat kijkers van dat programma meer waren dan uitsluitend kijkers. Dat ze samen een compendium van materiaal over dat programma creëerden, met de naam (hoe kan het anders?) lostpedia: Zelfs als ze tv kijken, hebben veel leden van de netwerkgemeenschap contact  elkaar. En dit contact houdt ander gedrag in dan passieve consumptie.

UNQUOTE

Rudolph Regter